Τα «Δέκα Τραπέζια», το δεύτερο στη σειρά γαστρονομικό project του Chef Μανώλη Παπουτσάκη και της ομάδας του, που άνοιξε τα Χριστούγεννα του 2019 στο νούμερο 4 της αναπλασμένης Στρατηγού Καλλάρη, έχει καταφέρει να περάσει, μέσα σε τέσσερα μόνο χρόνια, από το στάδιο ενός νέου εγχειρήματος, σε κάτι διαχρονικό. Βραβευμένο κι αγαπημένο, πλέον, για πολλούς, είναι το μοναδικό ίσως μεζεδοπωλείο της Θεσσαλονίκης, όπου κανείς έχει τη δυνατότητα να δοκιμάσει, ταυτόχρονα, προτάσεις που θα δοκίμαζε σε ένα fine dining εστιατόριο ή σε ένα με διάκριση «Michelin» και ταυτόχρονα πιάτα ενός απλού μεζεδοπωλείου, σε έναν κοινό χώρο.

Μπορεί τα τραπέζια αυτή τη στιγμή να είναι 10, αλλά αυτό είναι τυχαίο κι ο αριθμός ουδέποτε απασχόλησε ουσιαστικά τους ιδιοκτήτες, το Μανώλη Παπουτσάκη, το Γιάννη Παπαδογιαννάκη και τη sous – chef Πασχαλίνα Καμτσίκη, επί χρόνια συνεργάτες ήδη, από το βραβευμένο εστιατόριο κρητικής κουζίνας «Χαρούπι», στα Λαδάδικα.

Το όνομα επιλέχθηκε εξ’ αρχήςσυμβολικά, να σημαίνει την «καλή τύχη» κι ο μικρός μεν, ζεστός και φιλικός δε αυτός χώρος, με την έντονα παρεϊστικη διάθεση, έχει ενσωματωμένη, στο μενού του, τη φιλοσοφία του «μεζέ». Αυτός ήταν, άλλωστε και ο στόχος της ομάδας του από την αρχή: πιο μικρά πιάτα, για «μοίρασμα» στο τραπέζι, για να τα απολαμβάνουν παρέες μαζί με τη ρακή και την τσικουδιά τους, έχοντας τη δυνατότητα να επιλέξουν μεταξύ πολλών και διαφορετικών γεύσεων, σε ένα μενού που έχει χαρακτηρισθεί … «πολυπολιτισμικό».

Όλη η γκάμα των προτάσεων

Όπως αναφέρουμε και παραπάνω, αυτό που κάνει τα «Δέκα Τραπέζια» ένα πολύ ενδιαφέρον εγχείρημα, είναι το ότι στο ίδιο μενού, θα βρει κανείς πιάτα ενός fine dining ή ενός διακεκριμένου με αστέρι «Michelin» εστιατορίου, μαζί με τους απλούς, ταπεινούς μεζέδες, που όλοι επιλέγουμε για τις εξόδους μας, σε πιο καθημερινή βάση. Στο ίδιο εστιατόριο συνυπάρχουν, ουσιαστικά, δύο κόσμοι και το μενού περιλαμβάνει επιλογές για όλους, κάτι που στην Ελλάδα σίγουρα σπανίζει, με τις ταυτότητες των εστιατορίων να είναι, συνήθως, πιο περιοριστικές.

Οι συνιδιοκτήτες εδώ προτείνουν ένα πιο ελεύθερο μενού, θέλοντας να «σπάσουν» τη λογική του συγκεκριμένου επιπέδου ή κατηγορίας στα εστιατόρια. Για τους ίδιους, αυτό το κάνει και πιο «σαγηνευτικό» και σίγουρα ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία τους.

Το μενού στα «Δέκα Τραπέζια» κινείται πιο κοντά στο ψάρι, με εμφανείς τους πειραματισμούς με κρητικά προϊόντα και τη μεγάλη επένδυση στην πρώτη ύλη. Γαστρονομικές παραδόσεις και κουλτούρες «ανακατεύονται», σε μία κουζίνα που είναι πιο «προσωπική», με στοιχεία της ελληνικής μαγειρικής, όπως οι κρητικής καταγωγής πατάτες με στάκα – διόλου τυχαίο, αφού οι δύο από τους συνιδιοκτήτες κατάγονται από την Κρήτη – αλλά κι άλλα, πολύ πιο τεχνικά κι ευφάνταστα, που θα δοκιμάζαμε μόνο σε ένα γαστρονομικό εστιατόριο. Οι άνθρωποί του τα συνδυάζουν και τα δύο, κάνοντας αυτό που αγαπούν περισσότερο: επενδύουν στις γεύσεις.

Ελεύθεροι μεζέδες

Οι «ελεύθεροι μεζέδες» περιλαμβάνουν, σε καθημερινή βάση, ψάρια και θαλασσινά όπως δεν τα έχουμε ξαναδεί, όπως το σκουμπρί με ψητά λαχανικά και ταραμά γλυκοπατάτας, η μπρουσκέτα με ψητό κρεμμύδι, κρέμα μαϊντανού, καπνιστά μύδια και λούντζα, το croustade σμετάνα, με καβούρι, σόγια και χαβιάρι πέστροφας και τα  ωμά γεμιστά με ρύζι σούσι, μυρωδικά από γεμιστά, κίντσι (ασιατικό τουρσί), παστό τόνο και brick χρυσής ρέγκας.

Στα επίσης ευφάνταστα πιάτα με κρεατικά περιλαμβάνονται, εκτός άλλων, τα αρνίσια κεφτεδάκια με ρεβυθόκρεμα, πιπεριά Φλωρίνης και καυτερή πάπρικα, το τσιγαριαστό αρνάκι με κρέμα τραχανά, πρόβειο γιαούρτι και σιτάρι τηγανητό, αλλά και το ορτύκι με ξινόχοντρο τραχανά, μελιτζάνα και ηλιόσπορο. Άφθονα πιάτα, που αλλάζουν ανά εποχή, ανάλογα με τις πρώτες ύλες που τα καθορίζουν, αλλά και πιάτα ημέρας, που υπόσχονται νόστιμες εμπειρίες.

Στο σύνολό τους, οι προτάσεις συνοδεύονται από μία μεγάλη λίστα κρασιών του ελληνικού, κυρίως, αμπελώνα – περιλαμβάνονται περίπου 80 ετικέτες – αλλά και ούζα, τσικουδιές και τσίπουρα, ενώ τα επιδόρπια κυριολεκτικά, μαγεύουν.

Τα «Δέκα Τραπέζια» δημιουργούν μια πιο ανεβασμένη γαστρονομική διάθεση στη Θεσσαλονίκη, κάτι πιο τολμηρό, όπου η ουσία παραμένει, πάντα, η νοστιμιά του φαγητού και η καλή πρώτη ύλη. Όλοι αυτό δεν ψάχνουμε, σε ένα γεύμα που θα μας μείνει αξέχαστο;